ΠΛΟΥΤΟΝ ΚΑΙ ΠΕΝΙΑΝ ΜΗ ΜΟΙ ΔΟΣ

Σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν ἄπληστη ἐπιθυμία γιὰ πλοῦτο ποὺ χαρακτηρίζει τὴν ἐποχή μας, ὁ ἅγιος ἄνθρωπος προσεύχεται καὶ ζητεῖ ἀπὸ τὸ Θεὸ νὰ μὴ τοῦ δώσει οὔτε πλοῦτον οὔτε πτωχείαν. Τὸ αἴτημἀ του φαίνεται παράδοξο,  διότι ἡ μεγίστη πλειονότης τῶν συγχρόνων μας ποθεῖ τὸν πλοῦτον καὶ μάλιστα τὸν πολὺν πλοῦτον. Εἶναι ὁλοφάνερο ὅτι περιμένει ἀπὸ τὸν πλοῦτον τὴν εὐτυχίαν. Εἶναι ὅμως ἔτσι; Ἂς τὸ ἐρευνήσουμε.

ΕΙΣ ΦΙΛΟΝ ΑΓΩΝΙΩΝΤΑ ΚΑΙ ΘΛΙΜΜΕΝΟΝ

Η ΤΡΕΛΛΗ ΧΑΡΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ

Ἀγαπητέ μου,

Δὲν ξέρω τί νὰ σᾶς γράψω πρῶτον καὶ τί ὕστερον ἀπὸ τὴν πλημμύρα τῶν σκέψεων ποὺ μοῦ προκάλεσε τὸ τελευταῖο, πρὸ ὀλίγου ληφθέν, γράμμα σας.

Οἱ τρίχες τῆς κεφαλῆς μας εἶναι ὅλες μετρημένες καὶ μιὰ δὲν θὰ χαθῇ, ἂν δὲν τὸ ἐπιτρέψει ὁ Κύριος. Ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριὰ ὅ,τι καὶ νὰ κάνομε ἐμεῖς δὲν μποροῦμε νὰ προσθέσουμε στὴ ζωή μας πήχυν ἕνα. Ἐν τούτοις αὐτὸ δὲν μᾶς ὁδηγεῖ στὴν ἀδράνεια, στὴν παθητικὴ προσμονὴ τοῦ πεπρωμένου, διότι μποροῦμε, τὸ ἐπιτρέπει ὁ Θεός, νὰ χάσουμε ἀπὸ τὸ καντήλι μας τὸ λάδι ποὺ τοῦ ἔβαλε ὁ Θεὸς καὶ ἔτσι νὰ ἀνατρέψωμε τὰ σχέδιά Του. Ἐκεῖνο ποὺ ἔχουμε νὰ κάνουμε γιὰ νὰ μὴ χυθῇ τὸ λάδι μας προώρως εἶναι νὰ παίξουμε μὲ εὐσυνειδησία τὸ ρόλο ποὺ μᾶς ἀνέθεσε ὁ Θεός. Τὰ ἄλλα εἶναι δικά Του.