Μεγάλη συζήτησις γίνεται γιὰ τὴν προσέλκυση τῶν ξένων ἐπενδυτῶν στὴν Ἑλλάδα. Οἱ ξένες ἐπενδύσεις θεωροῦνται ὠφέλιμες, διότι δημιουργοῦν θέσεις ἐργασίας. Αὐτὸ τὸ παραμύθι μᾶς πιπιλίζουν στὰ αὐτιὰ συνεχῶς. Κοντεύομε νὰ πιστέψομε ὅτι ὄντως οἱ ξένοι ἐπενδυταὶ θὰ ὠφελήσουν τὴν πατρίδα μας. Ἀλλὰ εἶναι ἔτσι;
Στὰ πρῶτα μαθήματα πολιτικῆς οἰκονομίας ἀκούσαμε ὅτι οἱ συντελεστὲς τῆς παραγωγῆς εἶναι τὸ ἔδαφος, ἡ ἐργασία καὶ τὸ κεφάλαιο. Ἐμεῖς ὑποτίθεται ὅτι ἔχουμε τὸ ἔδαφος καὶ τὴν ἐργασία (τὴν φτηνὴ ἐργασία) καὶ ἀναζητᾶμε τὸ κεφάλαιο. Ὁ κεφαλαιοῦχος ἐνδιαφέρεται βεβαίως γιὰ τὴν μεγιστοποίηση τοῦ κέρδους του. Ζητάει φτηνὸ ἔδαφος καὶ πάμφτηνη ἐργασία, ὥστε τὸ κεφάλαιό του νὰ τοῦ ἀποδώσει τὸ μέγιστον ὄφελος.
Πολλὲς φορὲς ἀγοράζει τὴν γῆ μας καὶ μᾶς ἀφήνει γυμνοὺς προλετάριους μὲ μόνη περιουσία τὸ σῶμα μας. Αὐτὸ ἰσοδυναμεῖ μὲ τὴν ὑπαγωγή μας στὴν κατάσταση δουλείας. Ἄρα οἱ ξένες ἐπενδύσεις ἔχουν σὰν ἀποτέλεσμα ἀναπόφευκτο τὴν ὑποδούλωσή μας στὸ ξένο κεφάλαιο. Ὁ ἐμίρης τοῦ Κατάρ, λένε, ὅτι ἀγόρασε 5-6 νησιὰ γύρω ἀπὸ τὴν Ἰθάκη.
Θὰ πεῖ κανεὶς ὅτι αὐτὴ ἡ ἀντίληψις εἶναι στενόκαρδη καὶ ἀπηχεῖ τὶς ἀπόψεις τῶν κομμουνιστῶν καὶ τῶν ἄλλων ἀντικαπιταλιστῶν. Χωρὶς νὰ θέλομε νὰ ἀποκλείσωμε ὁλοτελῶς τοὺς ξένους ἐπενδυτὲς ἀπὸ τὴν χώρα μας, ἐκφράζομε τὴν πεποίθησή μας ὅτι οἱ μεγάλες ξένες ἐπενδύσεις ἐμποδίζουν τὴν πρόοδο τῆς χώρας.
Ἔχομε τὴν γνώμη ὅτι ὁ μόνος τρόπος προόδου τοῦ λαοῦ εἶναι ἡ προσπάθειά του νὰ ἀποκτήσει τὰ δικά του κεφάλαια γιὰ νὰ τὰ χρησιμοποιήσει γιὰ ἐπενδύσεις στὴν χώρα του. Ἀλλιῶς οἱ ἐπενδύσεις τῶν ξένων, ὅταν γίνονται σὲ μεγάλη ἔκταση, μεταφέρουν τὸν παραγόμενο πλοῦτο ἔξω ἀπὸ τὴν χώρα καὶ δημιουργοῦν γιὰ τὸν λαὸ τὶς καταστάσεις δουλείας, δουλοπαροικίας καὶ προλεταριάτου.
Τὰ ἑλληνικὰ κεφάλαια ποὺ κατατίθενται στὶς ξένες τράπεζες προσφέρουν στοὺς καταθέτες μηδαμινὸ ὄφελος. Ἐπιστρέφουν στὴν Ἑλλάδα ὡς κεφάλαια ξένων ἐπενδυτῶν καὶ ἔτσι ἀποδίδουν στοὺς Ἕλληνες κεφαλαιούχους εὐτελῆ ἐπιτόκια καὶ στοὺς ἀλλοδαποὺς ἐπενδυτὲς ποὺ τὰ χρησιμοποιοῦν ὑπέρογκα κέρδη. Γιὰ νὰ πετύχωμε ἀληθινὴ πρόοδο, πρέπει νὰ ἀποδεχθοῦμε ὅτι ὁ συντελεστὴς παραγωγῆς ποὺ λέγεται κεφάλαιο, δικαιοῦται τὸ εὔλογο μερίδιό του στὰ κέρδη τῆς ἐπιχείρησης, ὅπως ἀντίστοιχα ἀνάλογο μερίδιο δικαιοῦνται καὶ οἱ ἄλλοι συντελεστὲς τῆς παραγωγῆς, δηλαδὴ τὸ ἔδαφος καὶ ἡ ἐργασία. Ἐὰν δὲν ἀναγνωρίσωμε τὸ δικαίωμα τῆς συμμετοχῆς στὰ κέρδη καὶ στοὺς τρεῖς συντελεστὲς παραγωγῆς, τότε δὲν πρόκειται νὰ ἔχωμε πρόοδο. Ἀλλά, βέβαια, ὀφείλομε νὰ εἴμαστε φιλικοὶ πρὸς τὸν Ἕλληνα ἐπενδυτὴ καὶ μάλιστα περισσότερο ἀπὸ ὅσο φιλικοὶ εἴμαστε πρὸς τὸν ξένο. Ὅταν βλέπωμε τὸν Ἕλληνα κεφαλαιοῦχο ὡς ἐχθρό μας, θὰ πέσωμε στὰ νύχια τοῦ ξένου ἐπενδυτῆ ποὺ θὰ τὸν παρακαλοῦμε, ὅπως συμβαίνει στὶς ἡμέρες μας, νὰ ἔρθει νὰ ἐπενδύσει στὸν τόπο μας γιὰ νὰ μᾶς προσλάβει ὡς δούλους-ἐργάτες μὲ 400€ τὸν μήνα.
Στὰ πρῶτα μαθήματα πολιτικῆς οἰκονομίας ἀκούσαμε ὅτι οἱ συντελεστὲς τῆς παραγωγῆς εἶναι τὸ ἔδαφος, ἡ ἐργασία καὶ τὸ κεφάλαιο. Ἐμεῖς ὑποτίθεται ὅτι ἔχουμε τὸ ἔδαφος καὶ τὴν ἐργασία (τὴν φτηνὴ ἐργασία) καὶ ἀναζητᾶμε τὸ κεφάλαιο. Ὁ κεφαλαιοῦχος ἐνδιαφέρεται βεβαίως γιὰ τὴν μεγιστοποίηση τοῦ κέρδους του. Ζητάει φτηνὸ ἔδαφος καὶ πάμφτηνη ἐργασία, ὥστε τὸ κεφάλαιό του νὰ τοῦ ἀποδώσει τὸ μέγιστον ὄφελος.
Πολλὲς φορὲς ἀγοράζει τὴν γῆ μας καὶ μᾶς ἀφήνει γυμνοὺς προλετάριους μὲ μόνη περιουσία τὸ σῶμα μας. Αὐτὸ ἰσοδυναμεῖ μὲ τὴν ὑπαγωγή μας στὴν κατάσταση δουλείας. Ἄρα οἱ ξένες ἐπενδύσεις ἔχουν σὰν ἀποτέλεσμα ἀναπόφευκτο τὴν ὑποδούλωσή μας στὸ ξένο κεφάλαιο. Ὁ ἐμίρης τοῦ Κατάρ, λένε, ὅτι ἀγόρασε 5-6 νησιὰ γύρω ἀπὸ τὴν Ἰθάκη.
Θὰ πεῖ κανεὶς ὅτι αὐτὴ ἡ ἀντίληψις εἶναι στενόκαρδη καὶ ἀπηχεῖ τὶς ἀπόψεις τῶν κομμουνιστῶν καὶ τῶν ἄλλων ἀντικαπιταλιστῶν. Χωρὶς νὰ θέλομε νὰ ἀποκλείσωμε ὁλοτελῶς τοὺς ξένους ἐπενδυτὲς ἀπὸ τὴν χώρα μας, ἐκφράζομε τὴν πεποίθησή μας ὅτι οἱ μεγάλες ξένες ἐπενδύσεις ἐμποδίζουν τὴν πρόοδο τῆς χώρας.
Ἔχομε τὴν γνώμη ὅτι ὁ μόνος τρόπος προόδου τοῦ λαοῦ εἶναι ἡ προσπάθειά του νὰ ἀποκτήσει τὰ δικά του κεφάλαια γιὰ νὰ τὰ χρησιμοποιήσει γιὰ ἐπενδύσεις στὴν χώρα του. Ἀλλιῶς οἱ ἐπενδύσεις τῶν ξένων, ὅταν γίνονται σὲ μεγάλη ἔκταση, μεταφέρουν τὸν παραγόμενο πλοῦτο ἔξω ἀπὸ τὴν χώρα καὶ δημιουργοῦν γιὰ τὸν λαὸ τὶς καταστάσεις δουλείας, δουλοπαροικίας καὶ προλεταριάτου.
Τὰ ἑλληνικὰ κεφάλαια ποὺ κατατίθενται στὶς ξένες τράπεζες προσφέρουν στοὺς καταθέτες μηδαμινὸ ὄφελος. Ἐπιστρέφουν στὴν Ἑλλάδα ὡς κεφάλαια ξένων ἐπενδυτῶν καὶ ἔτσι ἀποδίδουν στοὺς Ἕλληνες κεφαλαιούχους εὐτελῆ ἐπιτόκια καὶ στοὺς ἀλλοδαποὺς ἐπενδυτὲς ποὺ τὰ χρησιμοποιοῦν ὑπέρογκα κέρδη. Γιὰ νὰ πετύχωμε ἀληθινὴ πρόοδο, πρέπει νὰ ἀποδεχθοῦμε ὅτι ὁ συντελεστὴς παραγωγῆς ποὺ λέγεται κεφάλαιο, δικαιοῦται τὸ εὔλογο μερίδιό του στὰ κέρδη τῆς ἐπιχείρησης, ὅπως ἀντίστοιχα ἀνάλογο μερίδιο δικαιοῦνται καὶ οἱ ἄλλοι συντελεστὲς τῆς παραγωγῆς, δηλαδὴ τὸ ἔδαφος καὶ ἡ ἐργασία. Ἐὰν δὲν ἀναγνωρίσωμε τὸ δικαίωμα τῆς συμμετοχῆς στὰ κέρδη καὶ στοὺς τρεῖς συντελεστὲς παραγωγῆς, τότε δὲν πρόκειται νὰ ἔχωμε πρόοδο. Ἀλλά, βέβαια, ὀφείλομε νὰ εἴμαστε φιλικοὶ πρὸς τὸν Ἕλληνα ἐπενδυτὴ καὶ μάλιστα περισσότερο ἀπὸ ὅσο φιλικοὶ εἴμαστε πρὸς τὸν ξένο. Ὅταν βλέπωμε τὸν Ἕλληνα κεφαλαιοῦχο ὡς ἐχθρό μας, θὰ πέσωμε στὰ νύχια τοῦ ξένου ἐπενδυτῆ ποὺ θὰ τὸν παρακαλοῦμε, ὅπως συμβαίνει στὶς ἡμέρες μας, νὰ ἔρθει νὰ ἐπενδύσει στὸν τόπο μας γιὰ νὰ μᾶς προσλάβει ὡς δούλους-ἐργάτες μὲ 400€ τὸν μήνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου