Πολλὲς φορὲς στὶς συζητήσεις μας προσπαθοῦμε νὰ πείσουμε κάποιον γιὰ τὶς ἀπόψεις μας καὶ ὄχι μόνον δὲν πείθεται, ἀλλὰ σὲ κάθε λόγο ποὺ λέμε ἀντιτάσσει δύο ἀντιρρήσεις. Τελικὰ φθάνουμε σὲ σύγκρουση. Αὐτὸ συμβαίνει συχνὰ σὲ οἰκογενειακὲς ἀντιπαραθέσεις μεταξὺ συζύγων, μεταξὺ γονέων καὶ παιδιῶν, μεταξὺ ἄλλων συγγενικῶν προσώπων καὶ ὄχι σπάνια μεταξὺ συνεταίρων καὶ συνεργατῶν. Συμβαίνει ἐπίσης καὶ σὲ ἰδεολογικὲς ἀντιπαραθέσεις, ὅταν προσπαθοῦμε νὰ πείσουμε κάποιον γιὰ τὶς ἀρχές μας, τὴν πίστη μας, τὶς πεποιθήσεις μας.
Μοιάζει τότε σὰν νὰ εἶναι ὁ συνομιλητής μας μία σκληρὴ πέτρα πάνω στὴν ὁποία ὁ λόγος μας πέφτει σὰν μία σιδερένια μπίλλια μὲ ὁρμή, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἀναπηδᾶ καὶ νὰ κτυπᾶ ἐμᾶς τοὺς ἴδιους τόσο δυνατότερα ὅσο δυνατότερα τὴν ἐκτοξεύσαμε στὸ συνομιλητή μας. Γι’ αὐτὸ πρέπει ἐμεῖς νὰ χαμηλώνουμε τοὺς τόνους, ἀκόμη καὶ νὰ σιωπᾶμε. Ἀπὸ μία συζήτηση ποὺ ἐξελίσσεται σὲ μάχη, καλύτερα νὰ ἀπέχουμε.
Ὑπάρχει ὅμως καὶ ἕνας ἄλλος τρόπος γιὰ νὰ μποῦμε στὴν καρδιὰ τοῦ ἄλλου καὶ νὰ τοῦ ἀλλάξουμε τὴ διάθεση. Αὐτὸς ἐχει δυὸ σκαλιά, ποὺ πρέπει νὰ τὰ ἀνέβουμε διαδοχικά. Τὸ πρῶτο εἶναι νὰ ἀγαπήσουμε εἰλικρινὰ τὸ συνομιλητή μας ποὺ μᾶς ἀντιστέκεται. Καὶ τὸ δεύτερο νὰ προσευχηθοῦμε τὴν ὥρα τῆς ἀντιπαραθέσεως ζητώντας μυστικὰ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ γιὰ τοὺς δυό μας ποὺ συμπλεκόμεθα, ἀντὶ νὰ εἰρηνεύομε.
Ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ βρίσκει ἀνεπαίσθητες σὲ μᾶς χαραμάδες στὴν ψυχὴ τοῦ ἄλλου καὶ εἰσχωρεῖ ἀπὸ αὐτὲς ἐντός της καὶ τὴν μαλακώνει. Δὲν εἶναι δική μας ἡ δύναμη τῆς προσευχῆς καὶ ἡ ἀποτελεσματικότητά της. Εἶναι τοῦ Θεοῦ. Μοιάζει σὰν τὸ τηλεχειριστήριο ποὺ ἐνεργοποιεῖ ἕνα ρελεδάκι ποὺ ἀνοίγει ἕνα διακόπτη καὶ ξεχύνεται τότε ἡ δύναμις τοῦ ἠλεκτρισμοῦ καὶ κινεῖ μηχανὲς καὶ ἕλκει φορτία καὶ κάνει τεράστιο ἔργο. Ἐμεῖς στείλαμε στὸ ρελὲ ἀσήμαντη ἐνέργεια. Ἀλλὰ ὅταν ἐνεργοποιήθηκε αὐτὸ καὶ ἄνοιξε τὸ διακόπτη ἐνεργεῖ πιὰ μία ἄλλη τεράστια ἐνέργεια, ἡ δύναμις τοῦ Θεοῦ.
Ἀλλὰ ἡ δύναμις τοῦ Θεοῦ δὲν ἐνεργεῖ γιὰ νὰ μᾶς δώσει τὴν νίκη καὶ νὰ ἱκανοποιήσει τὸν ἐγωισμό μας. Ἐνεργεῖ γιὰ νὰ ἱκανοποιήσει τὴν ἀγάπη μας, Γι’ αὐτὸ ἡ προσευχὴ προϋποθέτει τὴν ἀγάπη καὶ τὸ αἴτημά της δὲν εἶναι νὰ νικήσουμε ἐμεῖς, ἀλλὰ νὰ σωθοῦμε καὶ οἱ δύο, δηλαδὴ καὶ ἐμεῖς καὶ ὁ ἀντίπαλός μας.Τότε ἀνοίγει ὁ κρουνὸς τῆς χάρης τοῦ Θεοῦ καὶ εἰρηνεύει τὶς καρδιές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου