ΠΟΣΟ ΜΑΣ ΕΜΠΝΕΕΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 22 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ;

• Ἡ ἐργασία ἀποτελεῖ δικαίωμα καὶ προστατεύεται ἀπὸ τὸ Κράτος, ποὺ μεριμνᾶ γιὰ τὴ δημιουργία συνθηκῶν ἀπασχόλησης ὅλων τῶν πολιτῶν καὶ γιὰ τὴν ἠθικὴ καὶ ὑλικὴ ἐξύψωση τοῦ ἐργαζόμενου ἀγροτικοῦ καὶ ἀστικοῦ πληθυσμοῦ. Ὅλοι οἱ ἐργαζόμενοι, ἀνεξάρτητα ἀπὸ φύλο ἢ ἄλλη διάκριση, ἔχουν δικαίωμα ἴσης ἀμοιβῆς γιὰ παρεχόμενη ἐργασία ἴσης ἀξίας.

• Μὲ νόμο καθορίζονται οἱ γενικοὶ ὅροι ἐργασίας, ποὺ συμπληρώνονται ἀπὸ τὶς συλλογικὲς συμβάσεις ἐργασίας συναπτόμενες μὲ ἐλεύθερες διαπραγματεύσεις καί, ἂν αὐτὲς ἀποτύχουν, μὲ τοὺς κανόνες ποὺ θέτει ἡ διαιτησία.

• Ὁ νόμος ὁρίζει τὰ σχετικὰ μὲ τὴ σύναψη συλλογικῶν συμβάσεων ἐργασίας ἀπὸ τοὺς δημόσιους ὑπαλλήλους καὶ τοὺς ὑπαλλήλους ὀργανισμῶν τοπικῆς αὐτοδιοίκησης ἢ ἄλλων νομικῶν προσώπων δημοσίου δικαίου.

• Ὁποιαδήποτε μορφὴ ἀναγκαστικῆς ἐργασίας ἀπαγορεύεται. Εἰδικοὶ νόμοι ρυθμίζουν τὰ σχετικὰ μὲ τὴν ἐπίταξη προσωπικῶν ὑπηρεσιῶν σὲ περίπτωση πολέμου ἢ ἐπιστράτευσης ἢ γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση ἀναγκῶν τῆς ἄμυνας τῆς Χώρας ἢ ἐπείγουσας κοινωνικῆς ἀνάγκης ἀπὸ θεομηνία ἢ ἀνάγκης ποὺ μπορεῖ νὰ θέσει σὲ κίνδυνο τὴ δημόσια ὑγεία, καθὼς καὶ τὰ σχετικὰ μὲ τὴν προσφορὰ προσωπικῆς ἐργασίας στοὺς ὀργανισμοὺς τοπικῆς αὐτοδιοίκησης γιὰ τὴν ἱκανοποίηση τοπικῶν ἀναγκῶν.

• Τὸ Κράτος μεριμνᾶ γιὰ τὴν κοινωνικὴ ἀσφάλιση τῶν ἐργαζομένων, ὅπως ὁ νόμος ὁρίζει.