ΠΛΟΥΤΟΝ ΚΑΙ ΠΕΝΙΑΝ ΜΗ ΜΟΙ ΔΟΣ

Σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν ἄπληστη ἐπιθυμία γιὰ πλοῦτο ποὺ χαρακτηρίζει τὴν ἐποχή μας, ὁ ἅγιος ἄνθρωπος προσεύχεται καὶ ζητεῖ ἀπὸ τὸ Θεὸ νὰ μὴ τοῦ δώσει οὔτε πλοῦτον οὔτε πτωχείαν. Τὸ αἴτημἀ του φαίνεται παράδοξο,  διότι ἡ μεγίστη πλειονότης τῶν συγχρόνων μας ποθεῖ τὸν πλοῦτον καὶ μάλιστα τὸν πολὺν πλοῦτον. Εἶναι ὁλοφάνερο ὅτι περιμένει ἀπὸ τὸν πλοῦτον τὴν εὐτυχίαν. Εἶναι ὅμως ἔτσι; Ἂς τὸ ἐρευνήσουμε.

ΕΙΣ ΦΙΛΟΝ ΑΓΩΝΙΩΝΤΑ ΚΑΙ ΘΛΙΜΜΕΝΟΝ

Η ΤΡΕΛΛΗ ΧΑΡΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ

Ἀγαπητέ μου,

Δὲν ξέρω τί νὰ σᾶς γράψω πρῶτον καὶ τί ὕστερον ἀπὸ τὴν πλημμύρα τῶν σκέψεων ποὺ μοῦ προκάλεσε τὸ τελευταῖο, πρὸ ὀλίγου ληφθέν, γράμμα σας.

Οἱ τρίχες τῆς κεφαλῆς μας εἶναι ὅλες μετρημένες καὶ μιὰ δὲν θὰ χαθῇ, ἂν δὲν τὸ ἐπιτρέψει ὁ Κύριος. Ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριὰ ὅ,τι καὶ νὰ κάνομε ἐμεῖς δὲν μποροῦμε νὰ προσθέσουμε στὴ ζωή μας πήχυν ἕνα. Ἐν τούτοις αὐτὸ δὲν μᾶς ὁδηγεῖ στὴν ἀδράνεια, στὴν παθητικὴ προσμονὴ τοῦ πεπρωμένου, διότι μποροῦμε, τὸ ἐπιτρέπει ὁ Θεός, νὰ χάσουμε ἀπὸ τὸ καντήλι μας τὸ λάδι ποὺ τοῦ ἔβαλε ὁ Θεὸς καὶ ἔτσι νὰ ἀνατρέψωμε τὰ σχέδιά Του. Ἐκεῖνο ποὺ ἔχουμε νὰ κάνουμε γιὰ νὰ μὴ χυθῇ τὸ λάδι μας προώρως εἶναι νὰ παίξουμε μὲ εὐσυνειδησία τὸ ρόλο ποὺ μᾶς ἀνέθεσε ὁ Θεός. Τὰ ἄλλα εἶναι δικά Του. 

ΠΙΣΤΩΤΙΚΕΣ ΚΑΡΤΕΣ

Ἔχει γεμίσει ἡ Ἑλλάδα ἀπὸ πιστωτικὲς κάρτες καὶ ἀπὸ διαφημίσεις γιὰ τὴν χρησιμότητά τους, ποὺ συνδυάζεται καὶ μὲ τὴ δυνατότητα νὰ ἀγοράζεις χωρὶς νὰ ἔχεις λεφτά. Ἀλλὰ αὐτὴ ἡ δυνατότητα  εἶναι μία πραγματικὴ παγίδα. 

ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Ἐπὶ τοῖς ὀνομαστηρίοις παρακαλῶ δεχθῆτε τὰς θερμὰς εὐχὰς τῆς ταπεινότητός μου, δι’ ὧν ἱκετεύω τὸν Κύριον ὅπως φυλάσσῃ τοὺς Λεωνίδας καὶ χαρίζηται αὐτοῖς τὴν δρόσον τῆς καμίνου τῶν τριῶν παίδων, ἐν τῇ καμίνῳ ἐν ᾗ ἐπέλεξαν εὖ ζῆν. Τὸ πᾶν δὲν ἔγκειται εἰς τὴν πίστιν ἐπὶ τὴν βοήθειαν τοῦ Θεοῦ (τὴν ἀναμφισβήτητον, ἀλλ’ ἐνίοτε, δι’ οὓς γνωρίζει λόγους, καθυστεροῦσαν), δὲν ἔγκειται εἰς τὸ «δυνατὸς ὁ Θεὸς ἐξελέσθαι ἡμᾶς» (Δαν. Γ΄ 17), ἀλλὰ εἰς τὸ «καὶ ἐὰν μή, γνωστὸν ἔστω σοι, βασιλεῦ, ὅτι τοῖς θεοῖς σου οὐ λατρεύομεν». Εἶναι ἕνα παιχνίδι μὲ τὸ θάνατο, στὸ ὁποῖο εἶναι συνηθισμένοι οἱ ἀκροβάτες.

Η ΧΑΡΑ ΤΗΣ ΑΦΑΝΕΙΑΣ

(Εἰς φίλον αἰσθανθέντα ὅτι παρηγκωνίσθη)

1. Ὅταν ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ἔγραψε τὸ «ἐν τῇ ἀφανείᾳ ἐλεύθερος» ἐξέφραζε μίαν ἐμπειρίαν. Ἡ δημοσιότης εἶναι δουλεία σκληρά. Ἡ ἑκουσία ἀφάνεια εἶναι δρόμος πρὸς τὴν ἐλευθερίαν. 

ΠΟΤΕ ΕΝΕΡΓΕΙ Η ΔΙΟΡΑΣΙΣ

Γιὰ νὰ ἀπαντήσει κανεὶς μὲ ἀκρίβεια πρέπει νὰ ἔχει πείρα. Αὐτὸς στὸν ὁποῖον ἀπευθύνατε τὸ ἐρώτημα στερεῖται αὐτῆς τῆς ἐμπειρίας. Θὰ σᾶς γράψει μερικὲς ὑποψίες του γιὰ τὸ τί συμβαίνει μὲ βάση ὅσα ἔχει ἀκούσει ἀπὸ τὸν Γέροντα Πορφύριο.

Σὲ ἕνα ἀπὸ τὰ κείμενα ποὺ διαβάζουμε τὸ Μεγάλο Σάββατο στὴ θεία λειτουργία ἀναφέρεται ὅτι ὁ προφήτης στὸν ὁποῖον ἡ χήρα ἐπῆγε τὸ νεκρὸ παιδί της τῆς εἶπε: «ὁ Θεὸς δὲν μοῦ τὸ ἀπεκάλυψε». Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ὁ διορατικὸς δὲν τὰ βλέπει ὅλα, ἀλλὰ ὅσα ὁ Θεὸς τοῦ ἀποκαλύπτει.

ΘΥΕΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ

(Εἰς φίλον παραπονεθέντα ὅτι δὲν ἐβοηθήθη παρὰ φίλου)

Φίλτατέ μου, 

Μόλις πρὸ ὀλίγου μὲ κάποια, ὅπως διαισθάνθηκα, στενοχώρια μοῦ ἀνέφερες ὅτι ὁ φίλος σου Χ. σοῦ εἶπε ὅτι ἀδυνατεῖ νὰ σὲ βοηθήσει, γιατὶ δημιούργησες μόνος σου μία δυσχερὴ κατάσταση, στὴν ὁποία ταιριάζει, κατ' αὐτόν, ἡ παροιμία: Ὅπως ἔστρωσες θὰ κοιμηθεῖς. Ναί, αὐτὸ εἶναι ἀλήθεια, ἂν πρόκειται νὰ ἀντιμετωπίσεις μόνος σου τὴν κατάσταση. Ἂν ὅμως ἔχεις φίλο, τὰ πράγματα ἀλλάζουν, γιατὶ μιὰ ἄλλη παροιμία λέει ὅτι ὁ καλὸς ὁ φίλος στὴν ἀνάγκη φαίνεται.

ΔΙΑΚΡΙΣΙΣ ΚΑΙ ΑΔΙΑΚΡΙΣΙΑ

Ἡ διάκρισις εἶναι ἡ κορωνίδα τῶν ἀρετῶν. Διάκρισιν ἔχει αὐτὸς ποὺ μπορεῖ νὰ ξεχωρίζει τὸ καλὸ ἀπὸ τὸ κακὸ καὶ ἀκόμη περισσότερο τὶς διαβαθμίσεις αὐτῶν καὶ τὶς σχέσεις μεταξὺ τῶν αἰτιῶν καὶ τῶν ἀποτελεσμάτων τῆς πνευματικῆς ζωῆς. Ὁ διακριτικὸς καταλαβαίνει ἂν τὸ ταπεινὸ ὕφος κάποιου κρύβει πραγματικὴ ταπείνωση ἢ προσποίηση. Καταλαβαίνει ποιὰ θὰ εἶναι ἡ ἐξέλιξη μίας στάσεως ποὺ δειλὰ-δειλὰ ἐκδηλώνεται ἀπὸ ἕνα παιδί. Κατανοεῖ ἀπὸ τὰ λόγια κάποιου ἂν πιστεύει ἢ ὑποκρίνεται καὶ σὲ ποιὰ βαθμίδα πνευματικῆς ἀνελίξεως εὑρίσκεται.

ΑΜΑΡΤΙΑΙ ΓΟΝΕΩΝ ΠΑΙΔΕΥΟΥΣΙ ΤΕΚΝΑ

Μανούλα, μ’ ἀγαπᾶς πολύ, τὸ ξέρω
καὶ γιὰ τὴν ἄνεσή μου
κι ἀπὸ στοργὴ γιὰ μένα 
τ’ ἀδερφάκι μου θυσίασες
πρὶν γεννηθεῖ.

Ἀλοίμον’ ὅμως, στὴν ἄγνοιά σου πάνω, 
μ’ ἀγκάθια τὴ ζωή μου ἔστρωσες,
γιατὶ τὸ σφάλμα σου αὐτὸ 
ἐγὼ θὰ τὸ πληρώσω,

ΔΙΑΛΟΓΟΣ, ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Πολλὲς φορὲς στὶς συζητήσεις μας προσπαθοῦμε νὰ πείσουμε κάποιον γιὰ τὶς ἀπόψεις μας καὶ ὄχι μόνον δὲν πείθεται, ἀλλὰ σὲ κάθε λόγο ποὺ λέμε ἀντιτάσσει δύο ἀντιρρήσεις. Τελικὰ φθάνουμε σὲ σύγκρουση. Αὐτὸ συμβαίνει συχνὰ σὲ οἰκογενειακὲς ἀντιπαραθέσεις μεταξὺ συζύγων, μεταξὺ γονέων καὶ παιδιῶν, μεταξὺ ἄλλων συγγενικῶν προσώπων καὶ ὄχι σπάνια μεταξὺ συνεταίρων καὶ συνεργατῶν. Συμβαίνει ἐπίσης καὶ σὲ ἰδεολογικὲς ἀντιπαραθέσεις, ὅταν προσπαθοῦμε νὰ πείσουμε κάποιον γιὰ τὶς ἀρχές μας, τὴν πίστη μας, τὶς πεποιθήσεις μας.

ΤΥΧΕΡΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ

Ὁ φτωχὸς ἑλληνικὸς λαὸς πληρώνει κάθε μέρα ἀπὸ τὸ ὑστέρημά του τεράστια πόσα ἀγοράζοντας φροῦδες ἐλπίδες. Καζίνο, λέσχες τυχερῶν παιχνιδιῶν, λαχεῖα, προγνωστικά, στοιχήματα καὶ σωρεία διαρκῶς ἀνανεούμενων ἑλκυστικῶν ἐφευρέσεων, ποὺ ὑπόσχονται ἀμύθητα κέρδη στὸν τυχερό, κυκλοφοροῦν στὴν ἀγορὰ καὶ σὰν βδέλλες ἀπομυζοῦν τὸ χρῆμα τοῦ λαοῦ. Ἐπειδὴ τὸ κόστος φαίνεται μικρὸ γιὰ μία φορὰ καὶ ἐπειδὴ τὸ θύμα δὲν μετράει τί πληρώνει συνολικὰ δὲν συνειδητοποιεῖ τί ζημία ὑφίσταται. Ὅμως ἡ στατιστικὴ μᾶς πληροφορεῖ ὅτι πολλὰ δισεκατομμύρια παίζονται καὶ χάνονται κάθε χρόνο καὶ κάνουν φτωχότερο τὸ λαό. Τὸ παράδοξο εἶναι ὅτι τὰ θύματα πᾶνε γυρεύοντας νὰ γίνουν θύματα, φωνάζουν μόνα τους τὸ ληστὴ νὰ τὰ ληστέψει.

Οἱ παρενέργειες τῆς ἀγορᾶς ἐλπίδων εἶναι πάμπολλες. Νά μερικές:

1. Χάνεται πολύτιμος χρόνος στὴ μελέτη τρόπων ἐπιτυχίας, ἀντὶ νὰ χρησιμοποιεῖται στὴ ἀπόκτηση χρησίμων καὶ παραγωγικῶν γνώσεων.
2. Συντηρεῖται μία ἀντιπαραγωγικὴ ἀπασχόληση ποὺ τρέφεται παρασιτικὰ ἀπὸ τὴν ἀληθινὰ παραγωγικὴ δραστηριότητα τοῦ ἄλλου .
3. Ὑποθάλπεται ἡ ἰδέα τοῦ εὔκολου πλουτισμοῦ καὶ στρέφονται οἱ ἐλπίδες σ’ αὐτὸν ἀντὶ στὴ σκληρὴ δουλειὰ ποὺ εἶναι ἡ μονὴ σωστὴ πηγὴ εἰσοδήματος.
4. Δημιουργεῖται ἕνας κύκλος προσώπων ποὺ ἔχει τεράστια συμφέροντα ἀπὸ αὐτὴν τὴν ἀφαίμαξη τοῦ λαοῦ, ἀλλὰ καὶ τεράστιες οἰκονομικὲς δυνατόητες νὰ διαφθείρει μὲ τὸ ξένο χρῆμα ποὺ ἄκοπα προσπορίζεται συνειδήσεις, γιὰ νὰ συνεχίζει τὴν κάρπωση τῶν ἀνήθικων κερδῶν
5. Χρηματοδοτοῦνται μὲ τὰ εὔκολα αὐτὰ κέρδη ποκίλα προγράμματα διαφθορᾶς καὶ κάμψεως τῶν κοινωνικῶν ἀντιστάσεων.
6. Ξεπλένονται βρώμικα χρήματα μὲ τὴν πιστοποίηση ὅτι προέρχονται ἀπὸ κέρδη τυχερῶν παιγνίων.
7. Καταστρέφονται ἄνθρωποι, οἰκογένειες καὶ ἐπιχειρήσεις (ὑπάρχουν καὶ ἀρκετὲς αὐτοκτονίες καταστραφέντων) ὅταν τὸ θύμα γιὰ νὰ σωθεῖ ἀπὸ μία πρώτη μεγάλη ζημία τὰ παίζει ὅλα καὶ τὰ χάνει ὅλα.

ΥΠΟΒΟΗΘΟΥΜΕΝΗ ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗ

Τὸ νομοσχέδιο γιὰ τὴν ὑποβοηθούμενη ἀναπαραγωγὴ προσπαθεῖ νὰ βρεῖ τρόπους νὰ συμβιβάσει πρακτικὲς ποὺ εἶναι μὲν δυνατὲς ἀπὸ τὴν ἰατρικὴ τεχνολογία, ἀλλὰ ποὺ δὲν εἶναι ἀνεκτὲς πάντοτε ἀπὸ τὴν ἠθικὴ καὶ τὶς κοινωνικὲς ἀντιλήψεις. Ὅλοι σεβόμεθα τὴν ἐπιθυμία τῶν συζύγων νὰ γίνουν γονεῖς καὶ ἐγκρίνομε τὴν προσπάθεια τῶν γιατρῶν νὰ συμβάλλουν σ’ αὐτό.

Ἀλλὰ μὲ τὸ νομοσχέδιο νομιμοποιεῖται ὁ δανεισμὸς σπέρματος ἢ ὠαρίου καὶ ὁ δανεισμὸς μήτρας καὶ καθιερώνεται ἡ νομικὴ ἔννοια τῆς «συναισθηματικο-κοινωνικῆς» πατρότητος καὶ μητρότητος. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ἕνα παιδὶ μπορεῖ νὰ συλληφθεῖ ἀπὸ γενετικὸ ὑλικὸ προερχόμενο ἀπὸ πρόσωπα ἄσχετα μὲ τοὺς συζύγους καὶ νὰ κυηθεῖ ἀπὸ μία ξένη πρὸς αὐτοὺς γυναίκα, ἀλλὰ νὰ θεωρεῖται παιδὶ αὐτῶν ποὺ τὸ «παράγγειλαν», χωρὶς νὰ ἔχει καμία σχέση μὲ τὸ αἷμα τους, παρὰ μόνον μὲ τὸ χρῆμα τους, διότι βέβαια αὐτὲς οἱ δοσοληψίες κοστίζουν ἀκριβά.