Γιὰ νὰ ἀπαντήσει κανεὶς μὲ ἀκρίβεια πρέπει νὰ ἔχει πείρα. Αὐτὸς στὸν ὁποῖον ἀπευθύνατε τὸ ἐρώτημα στερεῖται αὐτῆς τῆς ἐμπειρίας. Θὰ σᾶς γράψει μερικὲς ὑποψίες του γιὰ τὸ τί συμβαίνει μὲ βάση ὅσα ἔχει ἀκούσει ἀπὸ τὸν Γέροντα Πορφύριο.
Σὲ ἕνα ἀπὸ τὰ κείμενα ποὺ διαβάζουμε τὸ Μεγάλο Σάββατο στὴ θεία λειτουργία ἀναφέρεται ὅτι ὁ προφήτης στὸν ὁποῖον ἡ χήρα ἐπῆγε τὸ νεκρὸ παιδί της τῆς εἶπε: «ὁ Θεὸς δὲν μοῦ τὸ ἀπεκάλυψε». Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ὁ διορατικὸς δὲν τὰ βλέπει ὅλα, ἀλλὰ ὅσα ὁ Θεὸς τοῦ ἀποκαλύπτει.
Τὸ πνεῦμα ὅπου θέλει πνεῖ καὶ οὐκ οἶδες πόθεν ἔρχεται καὶ ποῦ ὑπάγει. Ἐμπνέει, φανερώνει, φωτίζει, ἀπεικονίζει τὰ γεγονότα τοῦ παρελθόντος καὶ τοῦ μέλλοντος καὶ τοῦ παρόντος καὶ ὕστερα ἐπαναφέρει τὸν διορατικὸν στὴ συνήθη κατάσταση τοῦ ἁπλοῦ ἀνθρώπου.
Ἐν τούτοις ὁ διορατικὸς δύναται νὰ ἐνεργοποιήσει τὴν διόραση. Δύναται διὰ τῆς προσευχῆς καὶ τῆς καταλλήλου πνευματικῆς προπαρασκευῆς νὰ ἔλθει εἰς κατάστασιν πνευματικὴν τοιαύτην, ὥστε νὰ ἐνεργεῖ ἐν αὐτῷ ἡ διόρασις καὶ νὰ βλέπει ὅσα ἐπιθυμεῖ. Παραδείγματος χάριν: Ὅταν μία μητέρα ἐρωτᾶ τὸν διορατικὸν Γέροντα γιὰ τὸ πῶς πρέπει νὰ συμπεριφέρεται στὸ παιδί της, ὁ Γέρων προσευχόμενος ἐνεργοποιεῖ τὴν διόρασιν καὶ βλέπει τὴν προσωπικότητα καὶ τὸν χαρακτήρα τοῦ παιδιοῦ καὶ τὴν ἁρμόζουσαν σὲ αὐτὸ ἀγωγὴν καὶ ὁμιλεῖ ἐν Πνεύματι ἁγίῳ καὶ ὄχι μὲ τὴν ἀνθρώπινη σοφία.
Ἡ ἐνεργοποίησις τῆς διοράσεως συνεπάγεται κάποιον κόπον σωματικόν. Ὅταν τὸ σῶμα εἶναι ταλαιπωρημένον καὶ ἡ καρδιά, ἐπὶ παραδείγματιν, δυσλειτουργεῖ, ὁ διορατικὸς μπορεῖ νὰ κρίνει ὅτι δὲν πρέπει νὰ ἔλθει εἰς κατάστασιν ἐνεργοῦ διοράσεως, διότι ἐνδέχεται νὰ μὴν ἀνθέξει ἡ καρδιά του τὴν χαρὰν τῆς παρουσίας τοῦ ἁγίου Πνεύματος. Ἔλεγε ὁ Γέροντας Πορφύριος μερικὲς φορὲς ὅτι δὲν πρέπει οὔτε νὰ λυπᾶται πολὺ οὔτε νὰ χαίρεται πολύ, διότι ἡ καρδιά του δὲν ἀντέχει. Γι’ αὐτὸ πολλὲς φορὲς ἀπαντοῦσε ὅτι «τώρα δὲν μπορῶ νὰ σοῦ πῶ κάτι ἐκ θείας ἀποκαλύψεως, διότι εἶμαι πολὺ κουρασμένος καὶ δὲν μπορῶ ἢ δὲν πρέπει νὰ ἐνεργοποιήσω τὴν διόρασιν», ἀλλὰ αὐτὸ δὲν σημαίνει ὅτι ὅταν ἡ Χάρις ἤθελε δὲν ἐπήρχετο ἀφ’ ἑαυτῆς διὰ νὰ ἀποκαλύψει εἰς τὸν Γέροντα ὅσα αὐτὴ ἤθελε.
Σὲ ἕνα ἀπὸ τὰ κείμενα ποὺ διαβάζουμε τὸ Μεγάλο Σάββατο στὴ θεία λειτουργία ἀναφέρεται ὅτι ὁ προφήτης στὸν ὁποῖον ἡ χήρα ἐπῆγε τὸ νεκρὸ παιδί της τῆς εἶπε: «ὁ Θεὸς δὲν μοῦ τὸ ἀπεκάλυψε». Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ὁ διορατικὸς δὲν τὰ βλέπει ὅλα, ἀλλὰ ὅσα ὁ Θεὸς τοῦ ἀποκαλύπτει.
Τὸ πνεῦμα ὅπου θέλει πνεῖ καὶ οὐκ οἶδες πόθεν ἔρχεται καὶ ποῦ ὑπάγει. Ἐμπνέει, φανερώνει, φωτίζει, ἀπεικονίζει τὰ γεγονότα τοῦ παρελθόντος καὶ τοῦ μέλλοντος καὶ τοῦ παρόντος καὶ ὕστερα ἐπαναφέρει τὸν διορατικὸν στὴ συνήθη κατάσταση τοῦ ἁπλοῦ ἀνθρώπου.
Ἐν τούτοις ὁ διορατικὸς δύναται νὰ ἐνεργοποιήσει τὴν διόραση. Δύναται διὰ τῆς προσευχῆς καὶ τῆς καταλλήλου πνευματικῆς προπαρασκευῆς νὰ ἔλθει εἰς κατάστασιν πνευματικὴν τοιαύτην, ὥστε νὰ ἐνεργεῖ ἐν αὐτῷ ἡ διόρασις καὶ νὰ βλέπει ὅσα ἐπιθυμεῖ. Παραδείγματος χάριν: Ὅταν μία μητέρα ἐρωτᾶ τὸν διορατικὸν Γέροντα γιὰ τὸ πῶς πρέπει νὰ συμπεριφέρεται στὸ παιδί της, ὁ Γέρων προσευχόμενος ἐνεργοποιεῖ τὴν διόρασιν καὶ βλέπει τὴν προσωπικότητα καὶ τὸν χαρακτήρα τοῦ παιδιοῦ καὶ τὴν ἁρμόζουσαν σὲ αὐτὸ ἀγωγὴν καὶ ὁμιλεῖ ἐν Πνεύματι ἁγίῳ καὶ ὄχι μὲ τὴν ἀνθρώπινη σοφία.
Ἡ ἐνεργοποίησις τῆς διοράσεως συνεπάγεται κάποιον κόπον σωματικόν. Ὅταν τὸ σῶμα εἶναι ταλαιπωρημένον καὶ ἡ καρδιά, ἐπὶ παραδείγματιν, δυσλειτουργεῖ, ὁ διορατικὸς μπορεῖ νὰ κρίνει ὅτι δὲν πρέπει νὰ ἔλθει εἰς κατάστασιν ἐνεργοῦ διοράσεως, διότι ἐνδέχεται νὰ μὴν ἀνθέξει ἡ καρδιά του τὴν χαρὰν τῆς παρουσίας τοῦ ἁγίου Πνεύματος. Ἔλεγε ὁ Γέροντας Πορφύριος μερικὲς φορὲς ὅτι δὲν πρέπει οὔτε νὰ λυπᾶται πολὺ οὔτε νὰ χαίρεται πολύ, διότι ἡ καρδιά του δὲν ἀντέχει. Γι’ αὐτὸ πολλὲς φορὲς ἀπαντοῦσε ὅτι «τώρα δὲν μπορῶ νὰ σοῦ πῶ κάτι ἐκ θείας ἀποκαλύψεως, διότι εἶμαι πολὺ κουρασμένος καὶ δὲν μπορῶ ἢ δὲν πρέπει νὰ ἐνεργοποιήσω τὴν διόρασιν», ἀλλὰ αὐτὸ δὲν σημαίνει ὅτι ὅταν ἡ Χάρις ἤθελε δὲν ἐπήρχετο ἀφ’ ἑαυτῆς διὰ νὰ ἀποκαλύψει εἰς τὸν Γέροντα ὅσα αὐτὴ ἤθελε.
Ο άγιος γέροντας Πορφύριος ήταν πολύ διακριτικός κι όταν δεν ήταν έτοιμος κάποιος να δεχτεί το λόγο του Θεού, σιωπούσε. Υπάρχουν περιπτώσεις που ο άγιος αφιέρωνε πολύ χρόνο για να στηρίξει όσους σήκωναν με υπομονή το σταυρό τους κι άλλες φορές που δεν συνομιλούσε καθόλου ακόμα κι αν ο επισκέπτης ήταν επίσκοπος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφή